کاربرد تئوری جریان سیال ذهن در خلق فضاهای متحرک در معماری معاصر

چکیده

این مقاله به بررسی کاربرد تئوری جریان سیال ذهن در طراحی فضاهای متحرک در معماری معاصر می‌پردازد. تئوری جریان سیال ذهن، با تأکید بر تجربه‌ی غرق‌شدگی و تعامل حسی، امکان ایجاد فضاهایی را فراهم می‌آورد که علاوه بر تأمین نیازهای فیزیکی، به نیازهای روان‌شناختی و شناختی کاربران نیز پاسخ می‌دهند. در این پژوهش، با استفاده از تحلیل نظری و مطالعات موردی، نمونه‌هایی از طراحی‌های متحرک در معماری معاصر مورد بررسی قرار گرفته‌اند که اصول این نظریه را به‌طور عملی به کار برده‌اند. نتایج نشان می‌دهد که استفاده از این تئوری در طراحی فضاهای متحرک می‌تواند به افزایش رضایت کاربران و بهبود حس تعلق به مکان منجر شود. همچنین، این نوع طراحی به معماران امکان می‌دهد تا فضاهایی انعطاف‌پذیر و پویا خلق کنند که با تغییرات لحظه‌ای در نیازهای کاربران هماهنگ شده و تجربه‌ای چندحسی و شخصی‌سازی شده را برای آنان فراهم آورند. از طرفی، با وجود مزایای چشمگیر این نظریه، برخی محدودیت‌ها نظیر هزینه‌های بالای طراحی و نیاز به تکنولوژی‌های پیشرفته در اجرای فضاهای متحرک وجود دارد که ممکن است در برخی موارد کاربرد آن را محدود کند. در این راستا، پیشنهادهایی برای کاهش چالش‌های اجرایی و ترکیب این نظریه با فناوری‌های نوین ارائه شده است. مقاله با ارائه توصیه‌هایی برای معماران و پژوهشگران و پیشنهاداتی برای پژوهش‌های آینده در این حوزه، به این نتیجه می‌رسد که تئوری جریان سیال ذهن می‌تواند به عنوان چارچوبی موثر و قابل‌اعتماد برای طراحی فضاهای متحرک و ارتقای کیفیت زندگی کاربران به کار گرفته شود.