تحلیل گفتمان ساختاری نقاشی «فتح تهران» و نقش آن در بازتولید هویت ملی
کلمات کلیدی:
تابلو «فتح تهران», هویت ملی, انقلاب مشروطه, عناصر بصری و گفتمان ساختاریچکیده
تاریخ و فرهنگ هر جامعه روح حقیقی و حیات بخش آن جامعه و هنر ابزار پدیدار نمودن و نمود عینی آن روح قلمداد می‌گردد. از این رو، انقلاب مشروطه به عنوان یکی از برجسته‌ترین و مهمترین دگرگونی‌های ساختاری تاریخ و جامعه مدنی ایران، از یک سو، در هنر آن دوره تاثیر و جلوه ویژه‌ای گذارده و از سویی دیگر، هنر آن دوره به دنبال تجلی نمودن آن رویداد بوده است. یکی از برجسته‌ترین آثار هنری که سعی برآن دارد تا از طریق نقاشیِ بخشی از آن رویداد تاریخی – فرهنگی، ضمن خلق معنا و ارزش‌ها و بیان اندیشه‌ها و ایدئولوژی‌های اجتماعی – سیاسی – فرهنگی حاکم بر آن از خلال عناصر بصری و ساختاری، به بازتولید هویت ملی و به تبع ملت سازی بپردازد، تابلو «فتح تهران» است. از این رو، هدف اصلی این پژوهش آن است تا از طریق تحلیل گفتمان ساختاری این نقاشی، چگونگی نقش یک اثر هنری – دیداری در بازتولید هویت ملی نشان داده شود. به دنبال این هدف، به این دستاورد مهم نائل آمدیم که نقاشی «فتح تهران» با ایجاد ساختاری منسجم و همگن در یک گفتمان دیداری با استفاده از عناصر بصری، ضمن ترویج و گسترش اندیشه‌ها و باورهای حاکم بر انقلاب مشروطه در ایران، فرآیند بازتولید هویت ملی را به سرانجام رسانیده است.
دانلودها
مراجع
1. Meskoub S. On the history of Qajar painting. Iran Nameh. 1999(67).
2. Aghalouei N. A brief review of Qajar painting and the introduction of a Qajar Bayaz war manuscript preserved in the Museum of Decorative Arts. Narrative History. 2018;3(11).
3. Ghaffari Namin MR. Realism in Qajar painting. Ketab-e Mah-e Honar. 2010(141).
4. Ajand Y. Qajar period painters. Golestan-e Honar Quarterly. 2007(9).
5. Hosseini Motlagh M. A study on the most common painting techniques during the Qajar era. Ketab-e Mah-e Honar. 2009(138).
6. Moeinoddini M. Examining the relationship between Fath-Ali Shah Qajar’s patronage of art and its political utilization. Political Science Journal. 2015;11(30).
7. Shahi MS. On the foundation of constitutionalism. 1 ed. Tehran: Negah-e Moaser Publishing; 2020.
8. Mirzaei Mehr AA. Kamal-ol-Molk: The perfection of landscape painting in the Qajar era. Khayal-e Sharqi. 2005(2).
9. Pakbaz R. The encyclopedia of art. 14 ed. Tehran: Farhang-e Moaser; 2014.
10. Read H. The philosophy of modern art. 3 ed. Tehran: Negah Publishing; 2008.
11. Asadi S. Qajar painting panels in the Sahebqaranieh Palace. 2020.
12. Abrahamian E. A history of modern Iran. 3 ed. Tehran: Ney Publishing; 2010.
13. Ghany C. Iran: The rise of Reza Khan, the fall of the Qajars, and the role of the British. 9 ed. Tehran: Niloufar Publishing; 2021.
14. Fazilatkhah H. Two centuries of turbulence. 1 ed. Tehran: Bahjat Publishing; 2024.
15. Niavaran Cultural-Historical Complex.
16. Pooke G, Newall D. Art history: The basics. 2 ed. Tehran: Honar-e Nevisandeh Publishing; 2019.
17. Delzendeh S. Visual developments of Iranian art. 4 ed. Tehran: Nazar Publishing; 2022.
18. Khalili N. The Iranian Constitutional Revolution. 6 ed. Tehran: Qoqnoos Publishing; 2022.
19. Pakbaz R. Iranian painting from ancient times to the present. 3 ed. Tehran: Zarrin & Samin; 2021.
20. Yassini SR. The influence of traditional arts on contemporary Iranian painting. 1 ed. Tehran: Research Institute of Culture, Art, and Communication; 2013.
21. Sharifzadeh SA. A history of miniature painting in Iran. 1 ed. Tehran: Art Bureau Publishing; 1996.
22. Amin Salmasi B, Mortezavi-Far M. Illustration: History, principles, basics, and techniques. 1 ed. Tehran: Fakhrakiya Publishing; 2016.
23. Delfani Arkesi P, Bani Ardalan E. The structure of perspective in Iranian miniature and Ibn al-Haytham’s theory of vision. Research in Art and Humanities. 2018;3(6):14.
دانلود
چاپ شده
ارسال
بازنگری
پذیرش
شماره
نوع مقاله
مجوز
حق نشر 2024 Karoobeh ZareiDastgerdi; Majid Aslami (Author)
این پروژه تحت مجوز بین المللی Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 می باشد.
